Թողնենք փառքը աշխարհի

Թիկունքդ լայն, թևերդ ուժգին,
Կռնակդ ամուր` պինդ պողպատ,
Սիրել գիտես, կռվիլ չիգիտես,
Դու հսկա երիտասարդ:

Քրոջտ տանում են թուրքերը,
Եղբորդ արյունն են ծծում,
Դու անտարբեր սառն արյունով,
Հանգստություն ես փնտրում:

Ամո'թ քեզի, հազար ամոթ,
Որ զենք չունիս քո ձեռին,
Քո եղբորը կռվի դաշտում,
Տապալում է թըշնամին:

Ձեռքդ տուր ինձ, երդվենք այստեղ,
Թողենք փառքը աշխարհի,
Գնանք, կռվինք առյուծաբար,
Ի սեր ճնշված հայ ազգի: